Haarverlies?
Wij kunnen u helpen
Veel haarverlies?
Haarverlies of alopecia is een vaak voorkomend probleem in onze maatschappij, dat talrijke mannen en steeds meer vrouwen treft. Een volle haardos is een schoonheidsideaal en het symboliseert dynamiek, jeugdigheid en succes. Daarom is het ook geen wonder, dat haaruitval als storend wordt ervaren. Bij elke blik in de spiegel wordt men telkens opnieuw met het probleem geconfronteerd. Dat doet veelal een aanslag op het zelfvertrouwen en daarmee ook op de levenskwaliteit.
Hoe haarverlies stoppen?
Het is aangewezen om eerst een huisarts en/of dermatoloog te consulteren. Blijkt het haarverlies hormonaal, door een ziekte of andere oorzaken te hebben, dan valt het mogelijk te behandelen met medicatie of dient men af te wachten. Is het haarverlies van blijvende aard of behandelbaar met een transplantatie, dan zal de arts u groen licht geven om de volgende stap te zetten richting een ingreep. Afhankelijk van meerdere factoren kan Dr. Feriduni u trachten te helpen om verder haarverlies te stabilizeren, mogelijks de situatie te verbeteren en eventueel een haartransplantatie te adviseren. Een ingreep is permanent, dient goed overwogen te worden en is daarom steeds de laatste optie
Een eerlijke getuigenis
Laurens (30) is een professionele racepiloot. We hebben een interview gedaan met Laurens over zijn haarverlies en welke impact dit had op zijn leven, zowel professioneel als persoonlijk.
In December 2019 heeft Dr. Feriduni een FUE met 3427 FU uitgevoerd. Klik hier voor zijn resultaat een dik jaar later!
Verschillende types haarverlies
Haarverlies bij mannen
De meest voorkomende vorm van definitieve haaruitval is kaalheid volgens het mannelijke patroon oftewel Alopecia androgenetica. Deze vorm van kaalheid is bij mannen voor een groot gedeelte erfelijk bepaald. Ongeveer een derde van alle mannen tussen 25 en 40 jaar heeft last van haaruitval. Bij mannen begint kaalheid over het algemeen langs de haarlijn ter hoogte van de slapen, de zogenaamde inhammen en boven bij de scheiding. De kaalheid breidt zich meestal net zolang uit, tot er uiteindelijk nog maar een kroontje of haarkrans over is. Androgenetische alopecia bij mannen wordt aan de hand van de mate van kaalheid volgens de index van Norwood Hamilton ingedeeld. Dankzij deze classificatie kan worden bepaald welk stadium de ‘ziekte’ heeft bereikt.
Medeverantwoordelijk voor de kaalheid is het zogenaamde dihydrotestosteron (DHT). Dit wordt met behulp van een enzym, de 5-alfa-reductase, uit het mannelijke hormoon testosteron gevormd. Vooral het haar op de scheiding reageert bij veel mannen bijzonder gevoelig op dit hormoon. De groeifase wordt verkort en het haar valt voortijdig uit.
Haarverlies bij vrouwen
Hoewel androgenetische alopecia normaalgesproken de mannelijke tak van kaalheid vormt, kunnen er ook vrouwen door getroffen worden. Alopecia androgenetica bij vrouwen wordt volgens de index van Ludwig ingedeeld.
Androgenetische alopecia bij vrouwen kenmerkt zich door het dunner worden van het haar en vaak concentreert het probleem zich op de bovenkant van het hoofd. Androgenetische alopecia bij vrouwen is slechts in een enkel geval een indicatie voor een onopgemerkte ziekte en treedt meestal pas op tijdens de menopauze. Als alopecia androgenetica zich bij vrouwen vóór hun menopauze manifesteert, zou dat kunnen liggen aan een verstoring van de hormoonhuishouding. In een dergelijk geval – en vooral als er ook sprake is van bovenmatige lichaamsbeharing en acne – kan een endocrinologisch onderzoek de oorzaak van het haarverlies opsporen. Anders dan bij andere vormen van extreme haaruitval is alopecia androgenetica een onomkeerbaar proces: haren die eenmaal uitgevallen zijn, groeien nooit meer aan.
Alopecia areata
Bij de meeste mensen die lijden aan alopecia areata valt het haar plaatselijk uit en groeit het binnen 1 tot 2 jaar weer aan. Hierbij is sprake van een onregelmatig patroon van haarverlies, waarbij kale ronde plekken met een doorsnee van ca. 2,5 tot 5 cm ontstaan, verdeeld over het totale schedeloppervlak. Soms groeit het haar op een plek weer aan, terwijl het op een andere plek uitvalt. Bij een klein percentage van mensen die lijden aan alopecia areata totalis valt het hele hoofdhaar uit. In de meeste gevallen beperkt het haarverlies zich tot het hoofdhaar, in sommige gevallen gaat het echter om alopecia areata universalis. Bij deze vorm betreft het de hele lichaamsbeharing en vallen bijvoorbeeld ook de wenkbrauwen, baard en schaamhaar uit. Alopecia areata is waarschijnlijk een auto-immuunziekte, waarbij het lichaam het haar zelf op een destructieve en soms definitieve manier aanpakt. Het lichaam ervaart het haar zogezegd als indringer en stoot het af. In veel gevallen is alopecia areata een onomkeerbaar proces dat ongeneeslijk is, zeker als het zich bij een kind manifesteert of als de patiënt ook aan andere immuun ziektes lijdt, zoals schildklierziektes, vitiligo of allergieën.
Alopecia cicatricialis & Pseudopelade Brocq
Alopecia cicatricialis is een vorm van kaalheid die als gevolg van littekens op de (hoofd)huid ontstaat. Er zijn verschillende redenen voor deze littekens: ongevallen, bestraling, verbranding, diverse infecties (o.a. schimmelinfecties) of een aangeboren anomalie. Alopecia cicatricialis is duidelijk te herkennen, omdat het littekenweefsel gladder is en vaak ook een andere kleur heeft dan de aangetaste huid.
Pseudopelade van Brocq is een speciale vorm van alopecia cicatricialis en mogelijkerwijs het gevolg van een ontstekingsproces van de hoofdhuid. De oorzaak ervan is meestal niet bekend is. Maar men vermoedt dat een storing in het auto-immuunsysteem de oorzaak is. De symptomen van Pseudopelade van Brocq zijn een meestal wittere en gladdere hoofdhuid dan gebruikelijk, ontbrekende follikelopeningen en gedeeltelijk littekenvorming. Als de ziekte nog in de beginfase verkeert, moet er zo spoedig mogelijk een dermatoloog worden geraadpleegd, om de schade te beperken.
Pseudopelade van Brocq is een speciale vorm van alopecia cicatricialis en mogelijkerwijs het gevolg van een ontstekingsproces van de hoofdhuid. De oorzaak ervan is meestal niet bekend is. Maar men vermoedt dat een storing in het auto-immuunsysteem de oorzaak is. De symptomen van Pseudopelade van Brocq zijn een meestal wittere en gladdere hoofdhuid dan gebruikelijk, ontbrekende follikelopeningen en gedeeltelijk littekenvorming. Als de ziekte nog in de beginfase verkeert, moet er zo spoedig mogelijk een dermatoloog worden geraadpleegd, om de schade te beperken.
Alopecia diffusa
De meeste mensen maken wel eens mee dat ze overmatig veel haar verliezen. Men spreekt in dit geval van alopecia diffusa ofeffluvium. Het haarverlies betreft de hele hoofdhuid en geen andere plekken, zoals bij alopecia areata. Het aantal haren in de rustfase is hoger dan gebruikelijk. De hoofdhuid vertoont meestal geen roodkleuring, roos of ontstekingsreacties. De oorzaken van alopecia diffusa hoeven niet per se aan de huid te liggen, maar kunnen bijvoorbeeld ook een stofwisselingstoring betreffen. Een storing van de schildklier vanwege het gebruik van medicijnen in hoge doseringen, zoals vitamine A en retinoïde (dat zijn van vitamine A afgeleide medicijnen, die bij de behandeling van leukemie worden ingezet), ijzertekort (als gevolg van een streng afslankdieet), stress, een behoorlijk tekort aan vitamines, bij bepaalde medicijnen en zelfs een zwangerschap kan alopecia diffusa veroorzaken. De haaruitval kan drie tot vier maanden na de ziekte of het lijden voortduren. De behandeling van alopecia diffusa richt zich op de oorzaken: de instelling van de dosering van medicijnen, verbetering van eetgewoontes of voorkomen van contact met bepaalde stoffen.
Traumatische alopecia
Alopecia traumatica is vaak het gevolg van externe factoren, zoals ontkrullen van het haar, een permanent, het verven van het haar of als het haar te strak wordt vastgemaakt of naar achter wordt getrokken. Bij een permanent kan het gebeuren dat het elastiek van de wikkel te dicht op de huid wordt vastgemaakt. Hierdoor rekt het haar uit en kan het breken, waarna het normaal verder groeit. Dit is vooral bij dun haar het geval. Als de permanentvloeistof verkeerd wordt toegepast, kunnen de huid en het haar schade oplopen. Bij verkeerd gebruik van deze vrij sterk werkende stoffen kan het haar breken. Droogte, vooral bij dun haar, kan tijdens het verven haarbreuk veroorzaken. Hoe ouder men wordt, hoe gevoeliger het haar wordt. Daarom moet men bij de haarverzorging van het oudere haar rekening houden met een eventuele alopecia traumatica. Afgebroken haar kan eveneens uitvallen, waardoor er relatief meer haar uitvalt dan er weer bijgroeit, waardoor het haar dunner wordt. Ieder mens beschikt over een ander haartype, dat ontvankelijk is voor bepaalde externe factoren. Alopecia traumatica is gemakkelijk te herkennen, omdat er veel afgebroken haar te zien is. De hoofdhuid oogt normaal, maar er bestaan afwijkingen in het aantal haren en de manier waarop het haar uit de hoofdhuid groeit. In principe is alopecia traumatica niet behandelbaar. Men kan echter proberen om de situatie te stabiliseren, door het haar minder strak vast te maken of door het simpelweg niet meer te permanenten of te verven.
Een afspraak, behandelplan of kosten
Wenst u een afspraak met Dr. Feriduni om te kijken of en hoe uw probleem kan worden aangepakt en wat de mogelijke kosten hiervoor zullen zijn? Dan vragen we om eerst het online consultatieformulier in te vullen. Dit zijn slechts enkele korte vragen met bijgevoegde foto's waar we een dossier voor aanmaken. Het formulier is algemeen, dus voor eender welke soort aanvraag: haar, wimpers, baard, medische therapie, tricopigmentatie,... Dr. Feriduni neemt vervolgens uw aanvraag door en antwoordt ongeveer binnen een week met een vrijblijvend advies en geschatte kosten. U kan vervolgens contact nemen om een afspraak vast te leggen.
Lees meer over onderstaande topics rond haarverlies.
Psychologie
Trichotillomanie
Haarbiologie
